Noclegi u Helenki
ul.Okrężna 6, Swornegacie, gmina Chojnice
89-608 Swornegacie
Zapraszamy do malowniczej miejscowości Swornegacie, która znajduje się w obrębie Rezerwatu Narodowego. Okolica ta obfituje w wiele jezior i rzek z których największe jest jezioro Karsińskie, w które przepięknie wplata się rzeka Brda. Okoliczne lasy są bardzo bogate w grzyby, jagody i borówki. Jeziora i rzeki są prawdziwym rajem dla wędkarzy i miłośników sportów wodnych. W pobliżu znajdują się wypożyczalnie sprzętu wodnego: kajaki, rowery wodne.
W tej oto miejscowości znajduje sie kwatera "U Helenki". Pani Helenka oferuje swoim gościom pięknie urządzone pokoje oraz tarasy, z których rozlega się wspaniały widok na jezioro Karsińskie. Odległość od kwatery do jeziora to tylko 100 metrów.
Do dyspozycji gości posiadamy też dwie kuchnie.
Możliwość wynajmu całego domu dla 18 osób!
Wszystkie pokoje posiadają elektryczny czajnik do gotowania wody oraz radio, lodówkę i naczynia kuchenne. Gwarantujemy dostep do kuchni. We wszystkich pokojach łóżka z kompletami pościeli. Prawie wszystkie pokoje posiadają balkon, który jest wyposażony w meble balkonowe. Na terenie posesji znajduje się duży parking ogrodzony oraz miejsca do grillowania i aktywnego wypoczynku. W jednym pokoju łazienka jest do własnej dyspozycji, reszta pokoi posiada łazienkę obok pokoju.
Nazwa obecna ustaliła się w XIX wieku. W dokumentach historycznych stwierdza się następujące jej odmiany:
Pierwszą wzmiankę o wsi podaje dokument papieża Grzegorza X z dnia 15 lipca 1272 roku, który poleca opiece biskupów chełmińskich ulokowany tutaj zakon augustianów. Ufundował go tutaj książę pomorski Mestwin II i jego żona księżna Eufrozyna.
W 1275 roku ojcowie augustianie dysponowali już kościołem. Książę Mestwin staje się ich dobroczyńcą nadając przeorowi Borysławowi Swornegacie wraz z jeziorem Łukomie.
W 1291 roku do wsi przybywa z licznym orszakiem książę Mestwin II i nadaje osadzie przywilej lokacyjny, potwierdzony przez biskupa włocławskiego, a następnie w roku 1294 przez księcia Przemysława II.
Ojcowie augustianie nie mieli tutaj spokoju. Klasztor w czasach krzyżackich często napadano. Z tego powodu Wacław III zezwolił w 1303 roku na połączenie augustianów z zakonem cystersów w Oliwie.
Aby zapobiec konfliktowi cystersi na życzenie wielkiego mistrza Luthera ks. Brunszwiku oddali Swornegacie Zakonowi. Administracyjnie osada została włączona do komturstwa tucholskiego i zamieniono ja na folwark.
W 1330 roku powstało tu wójtostwo krzyżackie. W 1382 roku komtur tucholski Henryk von Bullendorf nadał ziemię folwarczną nowym osadnikom.
W 1466 roku na mocy II pokoju toruńskiego Pomorze powróciło w granice Królestwa Polskiego. Swornegacie zostały włączone do klucza kosobudzkiego.
Przywilej z 1382 roku pozwala przypuszczać, że w osadzie była szkoła parafialna. Jej istnienie potwierdziły dokumenty z XVI i XVII wieku.
Wizytacja kościelna w 1695 roku potwierdziła istnienie we wsi drewnianego kościoła parafialnego z trzema krzyżami pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela i św. Bartłomieja.
Od 1617 roku, zapewne z braku duchownego, kościół administracyjnie został podporządkowany Parafii Konarzyny. Pewne usamodzielnienie nastąpiło w 1900 roku.
Obecny kościół murowany pod wezwaniem św. Barbary został zbudowany w 1916 roku. Dawniejszy, drewniany, pochodzący z 1742 roku przeniesiono do skansenu sztuki ludowej we Wdzydzach. Nastąpiło to w roku 1982.
W czasie między I a II wojną światową Swornegacie miały przeważnie drewniane chaty kryte strzechą. Ludność z trudem uprawiała piaszczystą i mało wydajną ziemię. Dodatkowym źródłem dochodu było rybołówstwo i praca w lesie.
Życie kulturalno-oświatowe było ożywione. Działało wiele organizacji fake Rolex społecznych. Aktywni byli działacze Związku Zachodniego zaciekle w czasie II wojny światowej ścigani przez hitlerowców. Wielu mieszkańców Swornegaci straciło życie. Ich nazwiska upamiętnia tablica umieszczona na ścianie kościoła parafialnego.
W 1932 roku została oddana do użytku murowana szkoła, funkcjonująca do dzisiejszego dnia.
Podczas okupacji hitlerowskiej ludność wsi została wysiedlona, a całą okolicę włączono do obszaru ćwiczeń wojskowych. Część ludności wywieziono w głąb Rzeszy, część do innych wsi powiatu chojnickiego. Z powodu nieostrożności żołnierzy wybuchł pożar i część wsi spłonęła.
Po wojnie władze PRL zamierzały ocalałą ludność przesiedlić na "ziemie odzyskane", a teren gromady przeznaczyć pod zalesienie.
Przystąpiono jednak do odbudowy wsi. Domy drewniane zamieniły się na murowane.
W 1962 roku ponownie wybuchł we wsi pożar i zniszczył pozostałe chaty.
W 1962 roku miejscowość została zelektryfikowana.
Wielkim wydarzeniem dla mieszkańców było otwarcie w 1963 roku domu kultury. Zbudowany został czynem społecznym.
W roku 1966 oddano do użytku internat przyszkolny. Nowy budynek internatu przekazano dzieciom w 1988 roku.
W 1995 roku społeczeństwo wsi otrzymało salę gimnastyczną.
Znaczne zmiany przyniosły lata dziewięćdziesiąte. Gmina Chojnice zainwestowała w Swornegaciach ogromne środki finansowe. Wieś została stelefonizowana, zwodociągowana i skanalizowana. Pojawiły się chodniki i stylowe lampy oświetleniowe.
Swornegacie ciągle rozwijają się. Stają się miejscowością wczasową szeroko znaną w Polsce.
Opracował mgr Ryszard Kontek
na podstawie: Cz. Wycech
"Powiat chojnicki - ziemia, ludność, przeszłość".
Życie gospodarcze i społeczne, Chojnice 1936 rok.